Rozdział 6

Boks Rosy był otwarty na oścież a jej tam niebyło. Czym prędzej pobiegłam po pani Dagmary. Byłam już na schodach, kiedy zobaczyłam, że rozmawia z jakąś obozowiczką. Gdy opowiedziałam jej o wszystkim była strasznie blada.

- Zawołaj Alberta, Lenę, Dalie i Filipa i raz dwa pod moim pokojem.

-Już idę. 

Dagmara pobiegła do pokoju dyrektorki obozu, a ja popędziłam po resztę.

Gdy byliśmy już pod pokojem instruktorów otworzyła nam Dagmara i kazał usiąść przy stole. Leżała tam mapa podzielona na trzy obszary.

- Pani Eleonora pozwoliła mi i pani Kasi oraz pani Adzie razem z wami przeszukać wyznaczone obszary w poszukiwaniu Rosy. No dobrze rozplanowaliśmy to tak, że zostaniecie podzieleni w pary i dołączy do was jeden instruktor i pojedziecie na wyznaczony obszar...- Nie dokończyła, bo Dalia jej przerwała

- Ale nas jest tylko pięcioro.-Oznajmiła jej Dalia.

- Wiem, wiem dojdzie do was Alan z grupy 2. A więc kontynuując pani Kasia z Dalią i Filipem pojadą na stare pola w okolicy farmy pana Rita. Pani Ada z Leną i Alanem pojadą do wzniesień za starą kopalnią, a ja z Sarą i Albertem pojedziemy wzdłuż rzeki.Za dziesięć minut proszę byś w stajni, w strojach jeździeckich i proszę wziąć wodę, czekoladę, latarki, koce i komórki, a ja zorganizuję kanapki i mapy.-Oznajmiła Dagmara.

Czym prędzej popędziłam do pokoju wzięłam rzeczy i po czterech minutach byłam w stajni tam już czekała pani Ada i Kasia. Pani Kasia powiedziała żebym wzięła Pioruna, bo Carmen ma prawdo podobnie naciągnięte ścięgno. Raz, dwa wyczyściłam go i osiodłałam. W tej chwili reszta weszła do stajni z panią Dagmarą.

- Proszę pani czy trzeba coś jeszcze wziąć?-Zapytałam

- tak każda grupa bierze ze sobą kantar, linkę, derkę, smakołyki, apteczkę i środki uspokajające. –Powiedziała

- Pojdę do siodlarni po te rzeczy.-Powiedział..

 Chłopak, który wyszedł właśnie z boksu Libry wynosząc cały zestaw do czyszczenia.

-dobrze. To jest Alan – przedstawiła nam go trenerka

-cześć!-Powiedział

Hej!-Odpowiedzieliśmy jednym chórem.

Po dwudziestu minutach mogliśmy wsiadać na konie. Każda z grup pojechała w inną stronę. Jechałam bardzo spięta i myślałam ciągle o Rosie.

Gdzie jest? Czy ją znajdziemy? Czy jest ranna? Kto ją wypuścił? Gdzie w nocy była Pola?

Nagle Piorun potknął się a ja wyrwałam się jak ze snu. Gdy dotarliśmy do rzeki zaproponowałam żebym ja z Albertem przejechała na drugą stronę i skierowali się w prawą odnogę rzeki a instruktorka w lewą. Zgodziła się pod warunkiem, że co pół godziny będziemy jej puszczać sygnał na komórkę. Po rozwidleniu się rzek wjechaliśmy w gęsty las.

-Wszystko w porządku? Wyglądasz na strasznie zamyśloną.

-Nie nic nie jest w porządku strasznie się martwię o Rosę.

-Nie martw się znajdziemy ją. Obiecuję.

Spojrzałam na niego ukradkiem, a on w tej samej chwili się na mnie popatrzył i uśmiechnął się już miałam coś powiedzieć, gdy nagle coś usłyszałam. Zatrzymałam Pioruna i nasłuchiwałam.

- Co jest? – Zapytał Albert zatrzymując Grajka

- Usłyszałam jakby rżenie konia, ale może mi się wydawało jestem pewnie przewrażliwiona...

Nie dokończyłam zdania, gdy znowu to usłyszałam i bez namysłu pogalopowałam w stronę tego dźwięku, gdy byłam już na miejscu zobaczyłam Rosę próbującą wydostać się z uścisku linki powiązanej na jej nogach i prowizorycznie zrobionej zagrody oplecionej drutem kolczastym. Zsiadłam z Pioruna i przywiązałam go do drzewa. Powoli zbliżałam się do Rosy złapałam ją za kantar i zaczepiając go o linkę przywiązałam ją do belki, a potem powoli i spokojnie próbowałam ją oswobodzić z linki na nogach. Powoli ją zdjęłam i odrzuciłam gdzieś na bok. Podeszłam do Pioruna żeby wyjąć apteczkę, bo Rosa miała rany po bokach przez drut kolczasty.

-Albert pomożesz mi?

- Jasne! W czym ci pomóc?

-Karm ją smakołykami a ja zdezynfekuje rany.

-Ok.

Wszystko poszło dobrze i szybko po zdezynfekowaniu ran Albert zadzwonił do pani Dagmary i poinformował gdzie jesteśmy i że ją znaleźliśmy.

Zajęłam się w tym czasie ogrodzeniem. Było strasznie oporne, ale po jakimś dwunastym razie udało mi się je rozwalić. Poszłam po derkę i wodę.

Okryłam Rosę derką i dałam jej wodę. Rosa była strasznie spięta, więc zaczęłam stosować technikę T-Touch, która ją trochę odprężyła.

-I, co możemy ruszać? Mamy się spotkać z Dagmarą na rozwidleniu rzek.

- Możemy ruszać tylko powoli dobrze?

-Ok.

Poszłam po Rosę odwiązałam ją i podałam linkę Albertowi żeby ją przytrzymał a ja w tym czasie wsiadłam, po czym wzięłam od niego linkę ruszyliśmy stępem w stronę, z której przyjechaliśmy(wtedy nam się tak wydawało). Po godzinie jazdy wydawało mi się, że coś jest nie tak.

-Albert jedziemy w dobrym kierunku?

Więc tak wiem że żadna instruktorka by ich sama nie puściła, ale to jest wymysł mojej wyobraźni i nic tego nie zmieni. Czekam cały czas na komentarze. Jeśli jest ktoś chce przeczytać więcej niż na razie jest na blogu, pisać w komentarzach. Buziaki <3